به چین صورت
سفیدیِ مو،
به حسرتِ شب
ندیدنِ او،
به دیوار ها
و شرم پاها،
به دست بسته
بالِ شکسته،
به بار سنگین
و پای خسته
پشتِ خمیده
راهِ نرفته،
به بغض پنهان
گزیدنِ لب،
صدای باران
به نیمه ی شب،
به حرف خورده
رازِ نگفته
به رنج دوری
و ناامیدی،
من برگ زردم
یک آه سردم
اشک چشم خشک شده؟
یا که دل سنگ شده؟
“علی ای همای رحمت"تو مرا به آسمان بر
نظری به این گدا کن
برِ حوض کوثر آور
به خرابه ام گذر کن
دل من خراب گشته
نظری به این گدا کن
نفسم تمام گشته
“علی ای همای رحمت
تو چه آیتی خدا را”
که به مهر تو بگویم
ختم ذکر یاعلی را
علی ای همای رحمت
پرو بالِ من شکسته
نظری به این گدا کن
درِ خانه ات نشسته
ای که تو شمس ولایی
دست و پایم همه بسته
نظری به این گدا کن
از همه رسته و خسته
دلِ مرده ام صفا ده
تو به جان من وفا ده
نظری به این گدا کن
و به بالِ من بقا ده
میخواهم پرواز کنمیک نفر به من بگوید
آسمان من کجاست
بال های من کجاست
یک نفر باید باشد
که راه را بلد باشد
یک نفر که بگوید
خانه کجاست
زندگی ساختن استزندگی یافتن است
گر خدایم خواهد ، سوختن و باختن است.
زندگی چوبه ی دار
زندگی بیشه ی زار
روز و شب در پی قانون ازل ، دارو ندار.
تو به باران مانی
من به خاک تشنه
تو به دیروز منو ، من به فردای تو می اندیشم.
